Blom + Blom en hun uniek onverwoestbaar stukje DDR historie

In het Noord Hollands dagblad van vandaag vond ik een artikel dat mij erg aanspreekt over wel heel bijzondere lampen.
Martijn (27) en Kamiel (24) Blom hebben met hun bedrijfje bezit genomen van de schuur bij het ouderlijk huis in Ilpendam. Overal in hun vader’s schuur staan lampen of onderdelen daarvan.

Unieke lampen zijn het. Strak, oerdegelijk en nostalgisch. Fel schijnend in het DDR-tijdperk, wegroestend na de val van de Muur, ‘gered’ door deze twee broers.
Zij restaureren deze fabriekslampen en deze hangen inmiddels in kantoren, restaurants en woonkamers over de hele wereld. (En nú komen ze in het Noord Hollands dagblad eens tevoorschijn… ) De schuur staat niet alleen vol met lampen en onderdelen, maar je vindt er ook meubels en verwarmingselementen. Allemaal vinden ze hun oorsprong in een land uit een verleden: De Duitse Democratische Republiek. De communistische heilstaat hield uiteraard in 1989, na de val van de Berlijnse Muur, op te bestaan.

Nog vooral in het voormalige Oost-Duitsland zijn symbolen uit het DDR-verleden te vinden.
Befaamd zijn Checkpoint Charlie en restanten van de Muur. Daar bent u vast zelf ook eens geweest.

Maar.
Wat doen de broers: zij reizen naar veel minder toeristische plekken in Oost-Duitsland, verlaten militaire complexen, laboratoria en fabriekspanden. Gebouwd vóór of tijdens de Tweede Wereldoorlog, daarna ingelijfd door de Sovjet-Unie met hun ‘sociale’ en ‘rode’ ideeën. En na de val van de Muur zijn ze vaak halsoverkop verlaten.
Juist tot die verlaten plekken voelt Kamiel Blom, sinds drie jaar woonachtig in Berlijn, zich aangetrokken.
‘In het begin vond ik het spannend en indrukwekkend. Sta je daar in zo’n verlaten gebouw, met je camera. Het is net een spookstad. De natuur heeft jarenlang zijn gang kunnen gaan. Soms vind je een boom midden op de bedrijfsvloer.’

Tijdens míjn bezoek aan Berlijn, nam mijn host Marc,  een ras-Berlijner, mij in het holst van de nacht mee naar een verlaten voormalige ‘Eisfabrik’. Wat een indrukwekkende ervaring. Bij het lezen van het artikel van de gebroeders Blom, deed dit mij eraan denken. Enkele foto’s van mijn bezoek aan de voormalige ijsfabriek in Berlijn:

EISFABRIK BERLIN-MITTE – nacht van 3 september ’12

Het trappenhuis was uiteraard aardedonker. Ik had slechts een schamel fietslampje in de hand en volgde vooral, eigenlijk zonder enige keus, mijn ‘rondleider’ met zijn hoofdlamp.

Op het dak rondzwervend..

Bij daglicht ziet de voormalig IJsfabriek in Berlin – Mitte er zo uit.

Maar bij het lezen van hun ervaringen, lezend dat  de natuur echt de fabrieken heeft overgenomen denk ik eerder terug aan mijn bezoek jaren terug aan het ‘Ruhrgebiet’. In de buurt van Essen en Dortmund, bezocht ik met mijn kunstacademie-klas de verlaten fabrieksgebouwen. Plekken die echt uitnodigen foto’s te schieten!

De volgende foto’s heb ik niet zelf geschoten, hoewel ik het park Zeche Zollverein in het Ruhrgebied (bij Essen) wel heb bezocht. Foto’s van de Kokerei te Zollverein:

Tot slot adviseer ik graag even een kijkje te nemen in het lookbook van de website van Blom + Blom:

Geweldig inspirerende website!
» BLOM & BLOM
blomandblom.com

_

Renovatie of nieuwbouw, makkelijke keuze!

TU Delft is goed bezig!
Dit volgende artikel geeft aan dat er goed wordt ingespeeld op de nieuwe manier van ontwerpen. De TU Delft wil vanaf volgend jaar een academie voor Renovatie en Transformatie van bestaand vastgoed in het leven roepen.

Renovatie in plaats van nieuwbouw is ook hartstikke hot issue. Er wordt meer energie gestopt in het doen herleven van bestaande panden door de nieuwe generatie architecten en ontwerpers van openbare ruimte. Daar sta ik helemaal achter!
Het wordt veel meer gewaardeerd tegenwoordig dat bestaande panden way more sfeer en verhaal hebben dat er geïnvesteerd wordt in bestaande panden zorgt ook voor voorkoming van onnodige leegstand, ideale centraal-stedelijke locaties, enz.
Natuurlijk blijft het onontkoombaar dat er rondom steden van die typische copycut-nieuwbouwwoningen gerealiseerd worden. (Oké, hier is niet altijd sprake van bij nieuwbouw. Dit is misschien wat kortzichtig, er wordt ook genuanceerder gebouwd in nieuwbouwwijken heb ik gezien. Maar over het algemeen is het natuurlijk het gemakkelijkst en efficiënt exact dezelfde huizenblokken te realiseren – vreselijk).

Nieuwe academie voor renovatie en transformatie

 

 

27 juni 2012.
“Het Nationaal Renovatie Platform (NRP) en de TU Delft willen vanaf volgend jaar een academie voor Renovatie en Transformatie van bestaand vastgoed aanbieden. Volgens de initiatiefnemers is er grote behoefte aan zo’n opleiding, nu de bouwsector zich meer richt op renovatie en transformatie en minder op nieuwbouw. De opleiding is bedoeld op in de praktijk werkende professionals zoals opdrachtgevers, ontwerpers, adviseurs, beleggers, (gemeente)ambtenaren, bouwbedrijven en docenten. De herontwikkeling van bestaande bouw vraagt van professionals dat zij zich enerzijds specialiseren op het herinvesteren in bestaand bebouwd gebied en anderzijds dat zij kennis en vaardigheiden kunnen combineren op zowel bouwtechnisch, ontwerptechnisch, juridisch, organisatorisch, bestuurdskundig, ruimtelijk en (financieel) economisch gebied. Het is nadrukkelijk een ander vak dan nieuwbouw op uitleggebieden waarvoor andere kennis, vaardigheden en attitude nodig zijn. Het programma voor de academie wordt ontwikkeld onder verantwoordelijkheid van professor Vincent Gruis, hoogleraar Housing Management aan de TU Delft.”
Bron: http://bouwwereld.nl/nieuws/nieuwe-academie-voor-renovatie-en-transformatie/

Kraken; steunen of niet?

Ik kamp al een tijdje met de vraag of kraken gesteund zou moeten worden of juist niet.
De komende tijd zal ik in mijn ogen interessante artikelen over kraken verzamelen op dit blog en langzaam erachter komen wat ik zelf nou eigenlijk vind.

Hier mijn eerste interessante vondst, de url is onderaan te vinden.

“Het mag toch algemeen bekend zijn wat krakers beogen (huizen bewonen die leeg staan om een statement te maken tegen de woningnood) en wat hun tegenstanders vinden (het is niet hun eigendom en van andermans spullen blijf je af).

Ehm oke? Succes?

Op 1 oktober gaat de kraakwet van start die het kraken verbiedt. Toch, zeggen de kraakmensen, ‘Kraken gaat door!’. Prima, denk ik dan, bankovervallen gaan ook door, maar als je gepakt wordt ben je de lul. Criminaliteit is criminaliteit. En als je met iets door wilt gaan dat tegen de wet is, loop je het risico opgepakt te worden. De slogan ‘kraken gaat door’ is dan ook net zo onzinnig als zeggen: ‘Geen geld naar de belasting!’ Op een dag staan ze voor je deur en nemen ze je oma mee.

Woningnood is een vreemd begrip. Ik snap wel dat je met je bakbrommer en je vale hond in de grachtengordel wil wonen, maar dat wil IEDEREEN wel. Zo werkt het: je komt als achttienjarige student in Amsterdam wonen. Je huurt eens een kleine kamer onder van een onverstaanbare Pakistaan, je pist een paar maanden in een wasbak en dan: hé een vriend gaat verhuizen en je kan zijn kamer krijgen bij een studiegenoot. Prima, voor een jaar of twee. Toch, die kamer is wat klein en het is ver fietsen, want op Uilenstede en dan is daar ineens je inschrijving bij een wooncomplex van een paar jaar geleden: je maakt eindelijk aanspraak op een leuke kamer met eigen keuken en douche in een gebouw op het Roelof Hartplein. Je leert je vriendin kennen, je studeert af, vindt een baan en koopt een bovenhuis in Bos en Lommer. Je werkt wat door, je knapt je huis wat op, je krijgt promotie, je vriendin ook en op een dag koop je een mooi huis met een tuintje in de Jordaan of de pijp. Als je ambitie of mazzel hebt werk je nog harder en kom je uiteindelijk misschien, na veel jaren, hard werken en afzien op de gracht te wonen. ZO werkt het. Voor IEDEREEN. (rijkeluiskinderen uitgezonderd, maar die hebben dan weer allemaal trauma’s en minderwaardigheidscomplexen als blijkt dat ze zelf nooit iets hebben bereikt).

Als je als werkeloze kraker geen zin hebt om dit traject te volgen, dan zijn er prima huurwoningen in wijken en dorpen in de rest van het land. Je hoeft toch niet in Amsterdam te wonen, want hee: je hebt geen werk. En die huurwoningen zijn allemaal zelfs te betalen van een uitkering. Die zijn er gewoon. Dus waar is precies die woningnood? Behalve in Amsterdam en Utrecht centrum, op A-locaties?

Begrijp me niet verkeerd: in de jaren na de oorlog ontstond er écht een probleem, waar bovendien niets aan gedaan werd. Dit ging tientallen jaren zo door, tot de jaren tachtig. Er valt wat voor te zeggen dat het toen door nog een ongedefinieerde groep idealisten is gekomen dat er wat aan het systeem van wonen werd gedaan. Dat waren de eerste krakers. Tegenwoordig is het een genre geworden, een lifestyle, een opvangsubcultuur voor dolende emo’s. Het heeft niets meer te maken met het echte probleem van toen dat dus nu niet meer bestaat.

De huidige krakers menen ook, naast dit vreemde proletarische principe dat je jezelf mag toeëigenen wat niet van jou is, omdat je zelf je penibele situatie mag bepalen (als je niet aan het systeem wilt deelnemen, neem dan ook geen deel aan onze straatverlichting en wegen en inentingen voor kinderziektes en zo en ga lekker in een verlaten caravan in Overijssel zitten), (deze zin was niet klaar nog en gaat dus hier door: ), menen ze dat ze het systeem an sich moeten bekritiseren. Dit doen ze bij voorkeur door aan demonstraties deel te nemen. Gevolg is dat ik tijdens ALLE demonstraties die ik door mijn straat zie trekken, altijd dezelfde krakers voorop zie lopen of bakbrommeren. Misschien moet iemand ze wijzen op het gegeven dat een overkill aan engagement afdoet aan die enkele echt waardevolle principes.

Woningen worden niet alleen gekraakt – terwijl deze types makkelijk in Beverwijk in een flat kunnen wonen – de woningen worden ook nog eens voor duizenden euro’s beschadigd.

Welnu. Ik geef de krakers één ster om dat het me altijd goed doet om op het journaal of AT5 zo’n dreadlock te zien schreeuwen omdat zijn arafatsjaal nat wordt van de ME-spuiten. Een beetje strijd is altijd nodig, anders wordt het saai. Een ster dus, maar verder: jullie de hond.” 
Bron: http://www.recensiekoning.nl/2010/09/5253/krakers

Definities van PROLETARIËR.
1) Arbeider 2) Bezitloze arbeider 3) Bezitloze 4) Bezitloos arbeider 5) Haveloos persoon 6) Romeinse naam voor onadellijke personen.

 

Oct. 08 – Amsterdam OBA & Experimenta Design

Deze woensdag was de ‘tocht’ niet zo ver. Van Alkmaar naar Amsterdam ben je ongeveer drie kwartier bezig.

_____________________________________________1/2: Openbare bibliotheek
______________________________________________________________
______________________________________________________
Als eerste brachten wij een bezoek aan de eerste verzamelplek, om 10.15 bij de Openbare Bibliotheek op het ‘ODE’, het Oosterdokseiland, ten zuiden van station Amsterdam CS. Behalve 30.000m2 bibliotheek komen er kantoren, woningen, een hotel en congrescentrum, winkels, een multiplex bioscoopcentrum, een ondergrondse parkeergarage en naar alle waarschijnlijkheid nieuwbouw voor het conservatorium. (Gegevens ArchiNed)

Foto’s die ik er gemaakt heb:

•  De kinderafdeling: leuk, aan de hand van speelse cirkels ingedeeld. Het feit dat de kinderafdeling speels is vormgegeven, is erg toepasselijk. Heel leuk: het plaatsen van een heerlijke ronde bank, midden van zo’n cirkel. Zo laat je de kinderen, bezoekertjes, op een leuke manier beleven dat een bibliotheek niet saai hoeft te zijn. En in zo’n cirkel houd je misschien beter je concentratie erbij. Leuk met de ruimte  ‘gespeeld’.                                                                                                                                                                                             De multimedia afdeling

De ‘studiecabine’, is een leuk gezicht:

Er is veel plek om even te gaan zitten.

 

 

 

 
                                                                 
      

Uitzicht op het werkterrein ODE
De zitplek met dit uitzicht vind ik wel ironisch..

De zitplekken vind ik door de verscheidenheid heel erg leuk gepositioneerd.

Detail. Onderdeel van de sfeer: de boekenkasten worden door verschillende kleuren verlicht.

Zelfs zijn er vitrines met informatie ingericht.

• Ook vind je er, op de media afdeling, veel DVD’s, daarvoor zijn speciale ruimtes ingericht met ambiance-light:
  mood circle -mijn benaming- is een bijzonder meubel op een uitgelezen plek. Het geeft enorm het gevoel dat je je toch echt wel in moderne omgeving bevindt.
  

  Indrukken:
  – modern, prima rustige plek om te werken.
  – leer/studeercabine niet helemaal praktisch
  De bibliotheek geeft al met al een heel ‘relaxte’ sfeer. Dankzij:
  het vele wit, verwerkt in het interieur, wat een rustige werkruimte creëert;
  de indeling van alle onderdelen, de kasten maar ook de zitplekken;
  Alles is vanwege het moderne karakter dat het interieur van de gehele bibliotheek heeft, strak, duidelijk, geordend en met regelmaat opgesteld/ingedeeld. Dat geeft ook weer ideale rust, essentieel voor een bibliotheek. De manier waarop je op de roltrappen kan zien hoe de etages zijn aangegeven, vind ik erg duidelijk en mooi strak.

  _______________________________________________2/2: ExperimentaDesign
  _________________________________________________________
  ___________________________________________________

Sep. 30 – CW op school ‘Details’

Deze  ‘installatiedag’ kregen we, naar aanleiding van vorige week in Apeldoorn, de vraag welke details je waren opgevallen. Dit overlegde je met je groepje en hierop verder gaande werd de dagopdracht uitgelegd:
Hoe opvallend is een detail in de openbare ruimte?
Ga allemaal naar het Centraal Station en creëer een detail van PERSONEN.

Station Utrecht

Ieder groepje moest dus bedenken hoe een grote groep een bepaalde performance te geven binnen de openbare ruimte, het Centraal Station. Je publiek is dus het mensenverkeer lopende door de stationshal.
Zíj moeten het detail in de openbare ruimte opmerken. 
Dus bleef je niet met het aantal personen van één mentorgroepje, maar iedereen vroeg een aantal groepjes om te assisteren in hun idee.
De eerste performance was een crowd studenten midden op de ruimte van het Centraal Station, in de vorm van een driehoek (van bovenaf uiteraard). Toen iedereen uiteindelijk opgesteld was, vond ik de reacties van omstanders tegenvallen. De volgende performance waar ik aan meedeed, was een stroom studenten, één voor één achter elkaar die in een sliert achter een onbekende stationsganger aanliep. Deze actie had leuke reacties. De sliert werd ook steeds langer en in het begin heeft de op de hielen gevolgde voetganger echt niks door, maar omstanders wél.
De volgende performance was, omdat we deze toch bij ons hadden met dit weer buiten, een lange streng van studenten met opengeklapte paraplu’s in de hand, kriskras lopend door de stationshal.

Sep. 23 – Triënnale Apeldoorn

Ons volgende culturele bezoek was aan Apeldoorn, daar was de triënnale aan de gang.
We kwamen als eerst aan bij de Nettenfabriek, pal naast het centraal station. Daar keken we ruim een uur rond en vertel ik kort over. Het eerste gedeelte van de hal bestond uit uitgestalde werkjes van kinderen van de basisschool. Onder andere een serie kijkdozen, hier een foto:

De hal uitgelopen liepen we tegen een serie foto’s op, afgedrukt op zeil. Allemaal foto’s van beelden ergens uit Nederland. Landschappen en bijvoorbeeld een dorpsbeeld. Ook zag ik bijvoorbeeld een foto van een typisch volendams plaatje,
met een vrouw in traditionele klederdracht.

 

 

Verderop in de hallen waren nog enkele kunstwerken te zien. Zoals de lightning print op de vloer:
Een enorme bewegende afbeelding op de betonnen vloer geprojecteerd.

Ook heb ik een foto gemaakt de volgende kunstwerken:
Dit vind ik een heel goed, veelzeggend, duidelijk kunstobject. Ik vind de beeldende oplossing heel goed gevonden.

 

Ook de volgende krijttekening maakte indruk:

 

 
 We werden vervolgens naar een plek in Apeldoorn gestuurd met de bus en liepen door een beeldentuin. Daar kwam ik dit prachtig krachtige beeld tegen.
We kregen voor vandaag de opdracht op details te letten.                                                                             

Verder nog een foto van een ander beeld en een aantal foto’s van de architectuur op deze locatie:

Sep. 17 – CW op school ‘Grandeur’

Onze eerste culturele woensdag op de HKU. Ik had geen idee wat ik mij erbij moest voorstellen, wat we zouden gaan doen met de dingen die we de eerste culturele woensdag in Arnhem gezien hadden.
We kregen een opdracht die te maken heeft met het begrip ‘Grandeur’ met als inleiding:

“Achter het begrip ‘Grandeur ‘ gaat veel geschiedenis schuil. Negatieve geschiedenis, tot aan grootheidswaan en bijbehorende catastrofes, maar ook geschiedenis getekend door idealen over een betere wereld en een betere mens.

Hoe vertaal je dit idealisme naar onze tijd of naar de toekomst? Zijn er nog zulke dromen of is dat een utopie? ”

Sep. 10 – Sonsbeek Arnhem, beeldententoonstelling ‘Grandeur’

Grandeur,

streven naar menselijke grootsheid.
Dit was vanuit verschillende invalshoeken te zien aan de beelden die wij hebben bezocht.

Het eerste beeld waar wij op deze zonnige septemberdag langkwamen, maakt in één oogopslag veel duidelijk. De manier waarop een speld in een aantal keren vergrote versie is geplaatst tussen dik touw aan een boom, roept bijvoorbeeld al vraagtekens op. Bij mij tenminste: waarom zo groot? Waarom steeds herhaald in een bepaalde rij bomen? Deze antwoorden zouden bijna allemaal duidelijk worden na wij deze dag alle beelden van de tentoonstelling Grandeur gezien hadden.
Bij bijna ieder beeld waar wij als groepje van 6 voorbijkwamen, nam één de rol in als verteller. Diegene las dan voor over (de bedoeling van) de kunstenaar. Feitelijk wat nodige achtergrondinformatie dus.

Het volgende beeld:

Dit kunstwerk vind ik erg interessant. Ik kan mij bij dit beeld het achtergrondverhaal dat door ‘onze groepsverteller’ uitgelegd werd, nog goed herinneren. Het is mij goed bijgebleven.
Ik vind het zo interessant omdat het erg sterk een belangrijk verhaal verbeeldt. En het beeld is geplaatst in een perfecte omgeving waardoor het beeld nog eens versterkt word. Je kunt je rustig concentreren op het beeld, alleen heeft de omgeving waarin het geplaatst vormt eigenlijk helemaal geen link met het verhaal van het beeld.

Het volgend werk werd ons al aangekondigd tussen al de bomen in het park Sonsbeek, hiernaast te zien.
Ik wist niet echt wat ik precies verwachten moest van dit beeld, dat ik vanuit de verte al zag.

 

 

 

 

 

En dit is dan het kunstwerk van Tomas Saraceno.
Het maakte veel indruk. Mede dankzij dat je er onderdoor kunt lopen. Dan krijg je beelden als op de foto die ik gemaakt heb (hierboven te zien). Ook het materiaalgebruik werkt enorm goed mee, geplaatst in zijn omgeving. Het materiaal, de ballonnen, steekt perfect af tegen de natuurlijke omgeving. Erg mooi.

Om het effect van het thema ‘Grandeur’ te bereiken kon je (’s weekends dan) zelfs ín -een deel van- de ballonnen lopen. Wat wij erg jammer vonden was dat wij dat niet even mochten ‘meemaken’. Ik denk dat je zo helemáál onder de indruk raakt van dit werk, als dit niet al was gebeurd.

 

Dit beeld vond ik wel heel frapant. In herhaalde bewegingen draaide dit figuur met een mechanisme om een boomtak heen. Dit was alleen niet achter elkaar door, maar met lange tussenpozen. Daarom kon dit kunstwerk je aandacht trekken door je hopelijk te laten schrikken. Toen ik het verhaal hoorde wat de kunstenaar hierachter over te vertellen had, vond ik dat hij het mooi heeft weergegeven door één figuur met aan beide kanten 2 personen, die voor zijn levensverhaal belangrijk zijn. Afgezien van dit feit, vind ik dat dit beeld verder weinig indruk op mij maakte. Niet zo bijzonder verder.

 

 

under constr. (photos)